موهبت

فرزندم سلام! به دنیای متلاطم قصّه های رنگارنگ خوش آمدی... طریق طویلی را طی نموده ای می دانم. امّا بدان، همه ی پاکانی که چون تو عزم این دیار نمودند، تنها انگیزه ی محرّکشان شنیده هایی بود که تنها خدا می داند چقدر صحّت داشته است. آن ها بی گمان این را هم می دانستند که: شنیدن کی بود مانند دیدن! آری فرزندم، به شنیده هایت اعتماد نکن. روح مقدّس تو حیف است آلوده شود. قدر خویش را بدان! عزیز مادر، خداوندی که تو را آفرید، از روح خودش در تو دمید و به تو امانتی را داد که حتّی آسمان ها هم از پذیرش آن شانه خالی کردند... فرزندم، تو انسانی. موجودی که خداوند به خاطر تو ملکی را که هزاران سال عبادتش را کرده بود، امّا تنها یک بار از فرمان وی ...